κάντε κλικ εδώ
Σχετικά με την ψυχιατρική μεταρρύθμιση βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ημιτελές οικοδόμημα του οποίου η ολοκλήρωση προχωρά με βραδύτατους ρυθμούς για να μην πούμε ότι έχει σταματήσει. Το προηγούμενο πρότυπο της εύκολης και απεριόριστης χρονικά νοσηλείας έχει, ευτυχώς, αποδιοργανωθεί. Παραμένει μόνο στον ιδιωτικό τομέα, όπου το μεγαλύτερο μέρος των κλινικών καλύπτεται από ασθενείς σε μακρά νοσηλεία, αν όχι χρόνιους, ενώ δείγμα της κακής χρήσης της νοσηλείας είναι η διόγκωση της αναγκαστικής νοσηλείας στον δημόσιο τομέα.
Αν το "οικοδόμημα" της εξωνοσοκομειακής φροντίδας και της πρόληψης, συνοδευόμενο μόνο με βραχεία, επιλεκτική και περιστασιακή χρήση της νοσηλείας, δεν ολοκληρωθεί, τότε κινδυνεύουμε να παλινδρομήσουμε σε νέες μορφές ιδρυματισμού και κοινωνικού αποκλεισμού, που θα "στοιχίζουν φτηνότερα". Η παραγωγή "νέων χρόνιων" ασθενών από το υπάρχον σύστημα νοσηλευτικής φροντίδας και η μίζερη - απομονωμένη - λειτουργία πολλών από τους ξενώνες και τις σταγαστικές δομές, που δημιουργήθηκαν την τελευταία εικοσαετία, "κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου".
Ένα άλλο μείζον πρόβλημα είναι ότι η έννοια της "παροχής υπηρεσιών", και μάλιστα δωρεάν, στον πληθυσμό είναι απωθητική για την επιτελική ελίτ των υπουργείων, με αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση του υπάρχοντος σχήματος, χωρίς να είναι ούτε σε θέση να προτείνουν τουλάχιστον ένα σχήμα "συν - χρηματοδότησης" υπηρεσιών, στοιχειωδώς επαρκές για τον πληθυσμό των ασθενών. Η παγκόσμια εμπειρία τονίζει την ανάγκη συντονισμού και συμπληρωματικής λειτουργίας των εξωνοσοκομειακών υπηρεσιών ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά.
Ακριβώς όμως η αδυναμία συγκρότησης δικτύων υπηρεσιών είναι εμφανέστατη στο "ημιτελές" οικοδόμημα της ευρύτατης μεταρρύθμισης που ξεκινήσαμε στη χώρα μας.
Χωρίς προγραμματισμό και χρηματοδότηση, ούτε νοσοκομεία ούτε εξω - νοσοκομειακές ψυχιατρικές υπηρεσίες γίνονται. Χωρίς επένδυση χρόνου και γνώσεων ούτε αυτά που έχουμε θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε και τα φαινόμενα απάθειας και απογοήτευσης, σε ένα κλίμα γενικευμένης ρευστότητας, έχουν ήδη δράσει υπονομευτικά. Η ψυχιατρική φροντίδα, χωρίς αποκοπή των ασθενών από το κοινωνικό τους περιβάλλον, απαιτεί την αρμονική συν - λειτουργία πολλών κοινωνικών, ιατρικών και εκπαιδευτικών παραμέτρων, για τα οποία υπάρχει σημαντική τεχνογνωσία. Η μεταστροφή, βέβαια, ενός αρνητικού κοινωνικού κλίματος είναι ευρύτερο ζήτημα και ποτέ μέχρι τώρα η φροντίδα των ψυχικά ασθενών δεν έγινε αντικείμενο γενικότερου ενδιαφέροντος χωρίς σύνδεση με ευρύτερα κοινωνικά κινήματα.