κάντε κλικ εδώ
Τι να πρωτογράψεις και τι να αφήσεις από μια αναφορά 49 σελίδων όπως αυτή για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών που αποκάλυψε πριν λίγες ώρες το ΗΛΕΙΑ ΤΩΡΑ… Κάθε σελίδα και ένα νέο σοκ, για τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού» που ζουν εκεί μέσα.
Ξεχωρίζουμε για το σχόλιό μας μια μικρή ιστορία που παραθέτει μια εθελόντρια στο τέλος της έκθεσής της, μια ιστορία που πραγματικά συγκλονίζει. Λέει, λοιπόν, η Καταρίνα, από την Πορτογαλία:
«Μια μέρα πήγα να βάλω πίσω στο ʽκλουβίʼ του ένα εξάχρονο κοριτσάκι το οποίο υπέφερε από το σύνδρομο down. Όταν το έβαλα στη θέση του, άρχισε να κλαίει. Αυτά τα παιδιά δεν κλαίνε, σε γενικές γραμμές. Δεν έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου ένα κλάμα σαν κι αυτό. Ακόμα και σήμερα μπορώ να το ακούσω. Ήταν ένα κλάμα για βοήθεια, ένα κλάμα από κάποιον που δεν έχει μάνα και πατέρα, από κάποιον που δεν έχει πάρει αγάπη και τόσο απελπισμένα την χρειάζεται. Ένα κλάμα από ένα παιδί που θέλει μια ευκαιρία για αλλαγή. Ένα κλάμα για βοήθεια.
Είναι το κλάμα για βοήθεια, το οποίο θέλω να ακούσετε μέσω εμού. Από τα βάθη της καρδιάς μου, παρακαλώ, σας ζητώ να ανταποκριθείτε σʼ αυτή την κατάσταση και να προσπαθήσετε να βρείτε τρόπους να κάνετε μια αλλαγή στις ζωές αυτών των παιδιών που τα αγαπάμε τόσο πολύ και απελπισμένα χρειάζονται λίγη αγάπη και σεβασμό».