κάντε κλικ εδώ
Γερμανίδα εθελόντρια
Τι πιστεύουμε ότι πρέπει να αλλάξει στο ΚΕΠΕΠ:
1 Πρέπει το προσωπικό να σταματήσει να καπνίζει μέσα στο κτίριο και να σταματήσει οπωσδήποτε το κάπνισμα μέσα στα δωμάτια θεραπείας. Πώς θα βοηθηθούν τα παιδιά με αναπνευστικά προβλήματα, που αναπνέουν με συσκευές οξυγόνου, όταν όλοι καπνίζουν σε όλο το κτίριο;
2 Το προσωπικό πρέπει να αλλάζει τις πάνες των ασθενών πολύ πιο συχνά -δεν πρέπει να μένουν με τις πάνες γεμάτες ακαθαρσίες ολόκληρη μέρα.
3 Βάψτε τα δωμάτια των παιδιών με χαρούμενα χρώματα.
4 Δεν υπάρχουν αναπηρικές πολυθρόνες για τα παιδιά που τις έχουν ανάγκη. Χρειάζονται καρέκλες και νοσοκόμες που να ξέρουν να τις χρησιμοποιούν.
5 Δεν χρειάζεται να υπάρχει τηλεόραση στο δωμάτιο των θεραπειών. Τα παιδιά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν όταν λειτουργεί η τηλεόραση κατά τη διάρκεια της συνεδρίας.
Μεξικανός εθελοντής
«Αυτό το μέρος μπορεί να μοιάζει με φυλακή αλλά δεν είναι. Μη σας μπερδεύουν οι ποσότητες των ψυχοτρόπων φαρμάκων -δεν είναι ψυχιατρικό άσυλο. Είναι ένα ξεχασμένο νοσοκομείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Κυβερνήσεις που για δεκαετίες δεν έχουν ενδιαφερθεί να διορίσουν διοικητική επιτροπή με εμπειρία στον χώρο της υγείας και ειδική για τα προβλήματα των παιδιών με ειδικές ανάγκες, αλλά αντίθετα έχουν επιλέξει πολιτικούς που ενδιαφέρονται μόνο για τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Κυβερνήσεις που καταρτίζουν προϋπολογισμό για το ίδρυμα αλλά βάζουν πολλούς περιορισμούς στον τρόπο που κατανέμονται τα χρήματα. (...) Το προσωπικό βρίζει θεούς και δαίμονες από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι νοσοκόμες δεν επαρκούν, ορισμένες φορές εργάζονται μέχρι και 36 ώρες συνεχώς προτού έρθει ο αντικαταστάτης. (...) Ισως οι αρχές θέλουν να αποδείξουν ότι είναι δυνατό 6 νοσοκόμες να φροντίσουν σχεδόν 80 ανθρώπους μέσα σε ένα απόγευμα. (...) Η γραφειοκρατία προσπαθεί να μας πείσει ότι οι προσπάθειές μας πάνε στον βρόντο. Οι γραφειοκράτες κάνουν ότι μας ακούν, σημειώνουν, στέλνουν εκθέσεις σε άλλα τμήματα και μετά μας λένε ότι πρέπει να περιμένουμε και να περιμένουμε...».
Ιταλίδα εθελόντρια
«Γνώριζα ότι η δουλειά στο ΚΕΠΕΠ δεν θα ήταν εύκολη. Εκεί όμως είδα απίστευτα πράγματα τα οποία δεν μπορώ να δεχθώ. Είδα νοσοκόμες να κόβουν τόσο βαθιά τα νύχια των παιδιών, που τους έκοβαν το δέρμα και μάτωναν. Το ίδιο έκαναν και με τα γένια των αγοριών. Οταν τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν τι τους ζητεί το προσωπικό, ορισμένοι ασκούν βία για να ολοκληρωθεί η διαδικασία.
Τα πιο πολλά παιδιά δεν μπορούν να μιλήσουν και οι νοσοκόμες δεν τους προσφέρουν αρκετό νερό. Μάλλον ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια θα τελειώσει τις δουλειές πιο γρήγορα -τα παιδιά τρώνε μέσα σε τρία λεπτά (...) Οι συνθήκες χειροτέρευσαν σε σχέση με τους πρώτους μήνες - τώρα χορηγούνται στα παιδιά περισσότερα φάρμακα. Πολλές φορές δεν μας αναγνωρίζουν -είναι σαν ζόμπι. Το πρόγραμμα θεραπείας ουσιαστικά δεν υφίσταται, ελάχιστα παιδιά κάνουν συνεδρίες».
Εσθονή εθελόντρια
«Οι νοσοκόμες καπνίζουν και τρώνε μπροστά στα παιδιά. Δίνουν γλυκά μόνο σε αυτά που συμπαθούν. Γενικά φωνάζουν -δεν μιλάνε. Στα παιδιά δεν επιτρέπεται να πάνε στο δωμάτιο παιχνιδιών. Την περισσότερη ώρα είναι στα κρεβάτια τους. Εάν τα παιδιά δεν τρώνε γρήγορα, οι νοσοκόμες τούς τραβούν πίσω το κεφάλι και σπρώχνουν το φαγητό στο στόμα τους. Δένουν την Αντριάνα όταν στεναχωριέται και χτυπά το κεφάλι της στον τοίχο. Η Δανάη έσπασε το πόδι της και δεν κινήθηκε για 6 ολόκληρους μήνες γιατί δεν υπήρχε φυσιοθεραπευτής. Το προσωπικό φορά γάντια, για να αγγίζει τα παιδιά, αλλά αυτά τα γάντια τις περισσότερες φορές είναι βρώμικα».