κάντε κλικ εδώ
Εχεις παιχνίδια στο κινητό σου; Ελα, φέρ' το μου λίγο να το δω!
Ο Γιώργος είναι περίπου εννιά ετών, φοράει αθλητικά παπούτσια και μια φαρδιά, μαύρη ζακέτα, που την έχει κουμπώσει μέχρι επάνω. Είναι ένα από τα 85 παιδιά που ζουν από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής τους στο Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Παίδων Βούλας. «Ολα αυτά τα παιδιά χρειάζονται διαρκή παρακολούθηση» λέει η διοικήτρια του ιδρύματος, Ευαγγελία Χαλβατζά. «Οι νοσηλεύτριες τα βγάζουν πέρα κάνοντας τεράστιο αγώνα, αλλά οι ελλείψεις είναι μεγάλες: από το 2007, το ΚΑΑΠ Βούλας δεν έχει μόνιμο γιατρό».
Αν και στο ίδρυμα διαβιούν παιδιά από ενός έτους μέχρι 25 χρόνων (σ.σ. σήμερα στο ΚΑΑΠ Βούλας φιλοξενούνται και κάποια άτομα με ηλικία έως και 45 ετών, που νοσηλεύονταν εκεί από παιδιά και δεν κατάφεραν μετέπειτα να βρουν στέγη σε ίδρυμα ενηλίκων) με δεκάδες σοβαρές ασθένειες -κινητικά προβλήματα, νοητική υστέρηση, διαβήτη, καρδιοπάθειες και λοιμώξεις του αναπνευστικού-, εντούτοις δεν υπάρχει ούτε παθολόγος για την καθημερινή φροντίδα τους. Οι υπεύθυνοι του ιδρύματος είναι αναγκασμένοι είτε να μεταφέρουν τα παιδιά προς τα νοσοκομεία προκειμένου να εξετάζονται από ειδικούς είτε να περιμένουν τους επισκέπτες γιατρούς. «Μιλάμε για έναν προνοιακό φορέα παιδιών που χρειάζεται μόνιμο ιατρικό προσωπικό. Εμείς όμως δεν έχουμε ούτε παιδίατρο ούτε νευρολόγο ούτε φυσίατρο -ειδικότητες απαραίτητες για τη σωστή περίθαλψη των παιδιών.
Δυστυχώς, ακόμα και ο χώρος της υγείας δεν εξαιρείται από τη ρύθμιση "1 προς 5" της κυβέρνησης, μία πρόσληψη για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις. Δεν γίνονται πουθενά προσλήψεις και, παρότι επιμένουμε, δεν βλέπουμε φως. Δεν δίνονται και κίνητρα, δυστυχώς, από την πολιτεία, για να έρθουν να εργαστούν εδώ οι γιατροί» αναφέρει η κ. Χαλβατζά.
Οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι το σημαντικότερο ζήτημα που έχει ν' αντιμετωπίσει η διοίκηση του ιδρύματος, αν και συχνά τίθενται κι άλλα, όπως οι διαγωνισμοί για την ανάδειξη προμηθευτών, που τις περισσότερες φορές κηρύσσονται άγονοι, και η γραφειοκρατία που «φρενάρει» κάθε είδους πρωτοβουλία. «Η χρηματοδότηση που έχουμε επαρκεί μόνο για τα βασικά. Θέλουμε να προχωρήσουμε σε αλλαγές -όπως στη δημιουργία νέων δομών ή την αποκατάσταση των παλαιότερων- αλλά δεν μπορούμε». «Από τα 42 κτίρια της μονάδας μόνο τα 12 είναι λειτουργικά» σημειώνει η Κωνσταντίνα Αλεξοπούλου, μέλος του Δ.Σ. του ιδρύματος.
Σύμφωνα με μέλη του Συλλόγου Εργαζομένων, η έλλειψη προσωπικού δημιουργεί προβλήματα στους ίδιους τους εργαζομένους. «Οι τραυματιοφορείς δεν επαρκούν. Οι νοσηλεύτριες κουράζονται πολύ, σωματικά και ψυχολογικά· σε μερικές από αυτές οφείλονται ολόκληρα ρεπό. Δεν υπάρχουν προβλήματα σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών -το συνεργείο καθαρισμού είναι τυπικό στις επισκέψεις του, όλες οι δομές θερμαίνονται επαρκώς- αλλά οι ελλείψεις στο προσωπικό μάς έχουν κόψει τα πόδια» λέει ο πρόεδρος του Συλλόγου Στάθης Καρράς.
«Η αδιαφορία της πολιτείας είναι εγκληματική. Αυτά τα παιδιά πρέπει να δέχονται διαρκώς ερεθίσματα, να κάνουν φυσιοθεραπείες. Εχουμε φυσιοθεραπευτές, αλλά δεν έχουμε φυσίατρο να τους καθοδηγήσει και να τους ελέγξει. Ετσι όπως το πάνε, το ΚΑΑΠ θα κλείσει. Εμείς δημόσιοι υπάλληλοι είμαστε, θα βρούμε αλλού δουλειά. Αυτές οι ψυχούλες τι θα κάνουν;»